Może być stosowana przy stosunkowo wysokiej wilgotności, która ułatwia twardnienie. Używana przy konstrukcjach wymagających zastosowania nieorganicznego pokrycia cynkowego. Jest również używana jako farba podkładowa w systemach epoksydowych lub poliuretanowych.

Na stali tworzy nieorganiczną warstwę cynku chroniącą przed korozją.

Właściwości techniczne : duża odporność na ścieranie i na temperaturę. Stabilna wobec różnorodnych rozpuszczalników i olei, nawet przy zanurzeniu.

Powierzchnia robocza powinna być wolna od wszelkich zanieczyszczeń. Jeżeli takowe istnieją, należy je usunąć we właściwy sposób.

Szkło, cement, zaprawa : usunąć przez trawienie, skrobanie lub szczotkowanie.

Sól i inne produkty rozpuszczalne w wodzie : usunąć poprzez mycie wodą i szczotką, bądź parą pod wysokim ciśnieniem.

Oleje i smary : usunąć przy pomocy odtłuszczacza roztworami zasadowymi, detergentem lub rozpuszczalnikiem.

Śrutowanie co najmniej na poziomie SA 2 ½.

Na kompatybilną pierwotną warstwę ochronną, która wcześniej została nałożona na powierzchnię śrutowaną na poziomie SA 2 ½.

Obydwa składniki należy dokładnie wymieszać mechanicznie w podanych powyżej proporcjach. Właściwe ujednolicenie mieszaniny jest niezbędne.

Nie dostosowanie się do tego wymogu może spowodować niewłaściwy wygląd warstwy oraz niewłaściwą przyczepność.

Aby uniknąć utworzenia się osadu, farba powinna pozostawać w formie zawiesiny uzyskiwanej przez ciągłe mieszanie.

Zalecana grubość warstwy : 60 µ na sucho

Minimalna grubość warstwy : 40 µ na sucho

Maksymalna grubość warstwy wynosi 100 µ na sucho (ryzyko powstania spękań)

PS. Przy nakładaniu szczotką trudno jest uzyskać zalecaną grubość warstwy.

Może być pokrywana farbami zgodnymi z farbami bogatymi w cynk.

Na świeżej warstwie zaleca się zastosowanie pokrywy usuwającej pęcherzyki (farbą rozcieńczoną), a następnie pokrycie warstwą o normalnym stopniu rozcieńczenia..

Dawne warstwy należy przemyć szczotką i wodą lub oczyścić parą.

Odradza się stosowanie innych środków czyszczących.